مصاحبه با پائولو سورنتینو به بهانه فیلم زیبایی بزرگ

admin جولای 12, 2014. مصاحبه ها

فیلم زیبایی بزرگ که آخرین فیلم پائولو سورنتینو است، فیلمی ست که کمی پیچیدگی ها و ظرافت های خاص خودش را داشت، برای دوستان مصاحبه ای با کارگردان در رابطه با این فیلم را گرد هم آورده ایم که امیدوارم به دوستان در فهم بهتر فیلم کمک کند. این مصاحبه توسط سایت زیر انجام شده که از این سایت قبلا مصاحبه با دارن آرنوفسکی را برای دوستان ترجمه کرده بودیم. در ادامه مطلب می توانید مصاحبه با پائولو سورنتینو را بخوانید.

مصاحبه با پائولو سورنتینو به بهانه فیلم زیبایی بزرگ

+ فیلم The Great Beauty يک حس بشدت رويا آميز در خودش دارد. ولي آيا فيلم قرار بود بيشتر کابوس مانند باشد يا رويا مانند؟
-خوشبختانه يا شايد بدبختانه، اين واقعيت هست. اين دنيا، دنيايي ست که با ابزارهايي که ما در اختيار داريم بازسازي و بازبيني شده است، ولي هنوز واقعيت است.

+ بيشتر مانند قهرمان فيلم يعني Jep، بنظر ميايد شما هم به يک سفر رفتيد تا تلاش کنيد بفهميد زيبايي چيست.
-بدون شک، اين حقيقت کارهاي من هست. و من يک چيزهايي رو با Jep درميان گذاشتم، خصوصاَ يه نوع ديدي دلسرد کننده به دنيا و جستجوي احساسات. فکر ميکنم جستجوي براي پيدا کردن زيبايي و احساسات انگيزه اي به خواسته ي من براي ساخت فيلم ميدهد، و اينکه خودم رو به یک شیوه هنرمندانه تعريف کنم.

+ درباره واقعيت صحبت کرديد. بعضي وقتها بنظر مياد اين مهموني ها که جپ داخلشون ميره و مياد، پر از انسان هایی اند که شبیه زامبی ها هستند. به چه ميزان خواستيد يک بيانيه درباره طبقه هاي اجتماعي معين و آزادي ـي که پول بهتون ميده تا نوع نگاهتون رو عوض کنه بسازيد؟
-ب نظر نمياد من توانايي اينو داشته باشم تا ذره اي زيبايي رو در تغيير بدن با عمل زيبايي و بوتاکس پيدا کنم، ولي نميخواستم بيانيه هاي يا چيزي شبيه بهش را بسازم. اينروزها اينکار خيلي راحته چون نوعي سو استفاده از مهارت ها در عمل زيبايي وجود داره. با اين وجود، دلم ميخواد اين پديده رو درک کنم، چون در پشتش کلي درد و ناراحتي وجود داره، ناتواني در پذيرش بدنتون و گذشت زمان و پير شدن.

+ شما يه رابطه کاري طولاني و جالب با تونی سرویلو داريد. نگران اين نيستيد که يه روز بهش زنگ بزنيد و بگيد فيلمنامه جديد آماده ست و اون بگه نه، ممنون؟
– همين الان هم يبار اين اتفاق افتاده. يه فيلمنامه بهش پيشنهاد کردم و اون گفت نه، و اون فيلمنامه هيچوقت تبديل به فيلم نشد. من به عکس العمل بازيگرها و تهيه کننده ها خيلي توجه ميکنم، و اگر اونا در جواب يه چيزي بگن نه، اين يه علامت هشداره که يعني فيلمنامه يه مشکل اساسي داره.

+ در سرویلو چي ميبينيد که بجای او از بازيگرهاي ديگر استفاده نميکنيد؟
-اون البته اون يه بازيگر خيلي خوب و با استعداده و قادره نقشش رو بسيار عالي بازي کنه، ولي اين در مورد خيلي از بازيگرهاي ديگه هم صادق است. ما با يه رابطه دوستانه به هم وصل هستيم، و هميشه وقتي داريم با هم فيلمي رو کار ميکنيم انگار داريم با خانواده خودمون کار ميکنيم.براي من وقتي داريم روي يه پروژه جديد کار ميکنيم احساسات خيلي مهم هست.

+ يه سوال ديگه که بعد از ديدن فيلم شما بوجود مياد اينه که آيا زيبايي زياد ميتونه فلج کننده باشه يا نه؟
-آره، قطعاَ. فکر ميکنيم وقتي شما توسط زيبايي بسياري احاطه شديد، همونطوري که توي رم ممکنه براي شما اتفاق بيفته، ناگهان ميبينيد احساساتتون از دست رفته و قادر نيستيد کلمه اي براي توصيف اينکه چي ديديد يا چه احساسي داريد پيدا کنيد.

+ چطور بر اين ترس غلبه ميکنيد؟
-شايد يکي از راه هاش همون روشي باشه که جپ باهاش طرفه. اون فکر ميکنه زيبايي ميتونه در بدترين چيزها هم يافت بشه، پشت چهره، در هر چيزي که از بيرون زشت بنظر مياد. و چون ديدنش يدفعه چشم و گوشتون رو کور و کر نميکنه، قادر هستيد که توصيفش کنيد.

+ شهر در فيلم شما خودش يه کاراکتره. چه نوعي از شهر رم رو ميخواستيد نشان بديد، و چقدر ميخواستيد از خودتون فاصله بگيريد؟ يا ميخواستيد يک اداى احترام به فيلمهاي فليني مثل La dolce vita و Roma بسازيد؟
-توي فيلمهاي فليني يه نوع حس سهولت وجود داشت و يجورايي دوران طلايي بود. يه نوع خلا هم در اون فيلمها بود، ولي اون هم بر اساس هيجان و شور و شوق و انرژي مثبتي که از نگاه به آينده ميومد بود. امروز، خلايي که وجود داره مربوط به کمبود انرژي مثبت و کمبود مفهومه.

+ درباره هنر هم اينطوري فکر ميکنيد؟
-نه، فکر ميکنم جلوه هنرمندانه هميشه ميتونه راهش رو پيدا کنه. امروزه اين تفاوت به توانايي ما در نشان دان اين جلوه هنرمندانه و پيدا کردن دسترسي بهشون مربوطه، که هميشه راحت نيست. شخصاَ، فکر ميکنم علي رغم تمام جلوه هاي هنرمندانه ي مفهومي يا عقلاني که من ممکنه قادر به ارزيابي کردنشون نباشم، هنوز فرم هايي از هنر که مربوط به احساسات و هيجانات هستند قابل يافتن هستند، فرم هايي از هنر که من بهشون علاقه دارم.
تو فيلم هاي من، بعضي وقت ها که با چيزي موافق نيستم از طعنه زدن استفاده ميکنم. چون طعنه زدن ابزار بسيار خوبي براي انتقاد هست و جپ هم همينکارو ميکنه، ولي وقتي به نمايشگاه عکس مردي که هر روز از زندگي خودش عکس ميگيره ميره، ديگه طعنه آميز نيست. چون اون تحت تاثير چيزي که ميبينه و حس ميکنه قرار ميگيره. که اين عکسها اون رو فرا ميخوانند..

+فيلمهاي شما با يک نوع خاص فيلم پردازى شناخته ميشن. براتون سخته که اين نوع نگاه رو خلق کنيد؟
-احتمالاَ راحت تر و سودمندتر خواهد بود که توجه کمتري به جلوه هاي ويژه فيلم نشون داده بشه، و من اغلب گفتم که نسبت به چيزي که انجام ميدم بيش از حد توجه دارم، ولي اين روش رو دوست دارم.

+اسم فيلم The Great Beauty است ولي درباره مرگ هم هست. در نظر شما اين دوتا چيز به هم ربط دارن؟
-ايکاش ميتونستم رابطه شون رو پيدا کنم، ولي تا حالا، هنوز نتونستم اينکارو بکنم. دلم ميخواد اين رابطه رو پيدا کنم، چون راه حل و يک آسايش عظيم درباره بعضي نگراني هايي که ما نسبت به مرگ داريم خواهد بود.

+ بيشتر مردم از نگراني پير شدن رنج ميبرن. مثل جپ. خودتون چطور؟
-قطعاَ. من از وقتي بيست ساله بودم از مرگ ميترسيدم. يا حتي قبل تر از اون. وقتي بچه بودم، فکر کنم شش هفت ساله، از مادر پرسيدم: تو کي ميميري؟ و اون جواب داد وقتي تو صد سالت بشه. و من شروع کردم به گريه کردن چون فکر کردم زمان خيلي کمي طول ميکشه.

+ اين نگراني چيزيه که باعث ميشه فيلمهاي بيشتري درباره با پير شدن بسازيد؟ آيا اين فشار رو بيشتر از ده سال قبل حس ميکنيد؟
-نه، اين نگراني رو زياد در فيلمهام حس نميکنم. يه صحبتي که زماني يه فيلمساز يعني Antonio Capuano بهم گفت رو بياد ميارم و فکر ميکنم خيلي حقيقت داره. اون گفت: توي سينما، يا فيلمسازي، فقط چهار يا پنج چيز براي گفتن وجود دارد. و من عميقاَ به اين حرف باور دارم. واسه همين من فقط فيلمهايي درباره چيزهايي که فکر ميکنم ميخوام بگم رو ميسازم.

+ اين پنج چيز براي شما چي هستن؟
-اگه راستش رو بخوام بگم من فقط يکي دوتا چيز دارم. پنج چيز بايد بيشتر بکار کارگردان هايي مثل فليني و کوروسوا و چيزي که اونا قادر بودن با فيلم هاشون بگن بياد. درباره من راستش اينطوري نيست.