بررسی و نقد فیلم Adistaktoi

بررسی و نقد فیلم Adistaktoi

Adistaktoi / بی رحم / The Ruthless/ 1965 / دینوس کاتسوریدیس

The world is ruthless

داستان فیلم Adistaktoi:

استاتیس به تازگی از زندان بیرون آمده است. او سالیان سال به دنبال مادر خود بوده و از طرف دیگر زنی که دوست داشته به بیراهه کشیده شده است. جمع کردن گروه قبلی برای انجام کاری جدید…

نقد فیلم Adistaktoi:

آخرین فیلم یونانی که معرفی کرده بودم از نیکوس نیکولایدیس یعنی فیلم The Thrushes Are Still Singing  بود و این خیلی بد است بخش سینمای یونان سایت اینقدر خالی است. در واقع به نظر من یونان علاوه بر غنای فرهنگی و اسطوره ای که در ادبیات و یا تاریخی دارد از نظر سینمایی هم جزو یکی از طراز اول ترین کشورهای اروپا و شاید جتی جهان بایستی قرار بگیرد. گرفتن چند فیلم نوآر از این کشور باعث شد که با کارگردان جدیدی به اسم دینوس کاتسوریدیس آشنا بشم و فیلم Adistaktoi یا به ترجمه انگلیسی "بی رحم" را ببینم و لذت ببرم.

به نظر من آموزش سینما و شخصیت پردازی بایستی با فیلم نوار صورت بگیرد. در این فیلم عالی دوباره شاهد این هستیم شخصیت پردازی بر پردازش داستانی ارجحیت دارد. مرد شخصیت نوآر این فیلم یعنی استاتیس با یک مقدمه عالی معرفی می شود. او از زندان بیرون می آید، موزیکی پخش و استاتیس را می بینیم به جهان گویی می نگرد که انگار سال ها از آن دور بوده است. این معرفی کوتاه از او و سکانس بعدی در دفتر کاراگاه خصوصی به ما می گوید او به دنبال هویت خود است. بی هویتی یکی از ویژگی های اغلب شخصیت های نوآر است. افرادی که به دنبال چیزی می گردند و پیدا نمی کنند، افرادی که به اقتضای زمانه از خود دور می شوند و تصمیم هایی فراتر از شخصیت اصلی خود می گیرند. استاتیس در سکانس های بعدی به نحوی به ما معرفی می شود که انگار تمامی کارهایی که می کند ناشی از خشم او است، خشم او نسبت به جهان، بی هویتی اش به نحوی که حتی در مکالمه با خواهر دوست دختر قبلی خود، نیت و ذات اصلی خود را پنهان می کند ولی همین شخصیت "بی رحم" به دنبال پیدا کردن مادر خود به زندگی نرمال بر می گردد و از دزدی دست می کشد.

اما این پایان کار نیست، سایه شوم نوآر بر روی هر شخصیتی همیشه رقصان در حال حرکت است و ما فیلم نوآر با پایان خوش نمی توانیم داشته باشیم. ذات شخصیت های نوآر درگیر است با جرم، اشتباه، خنده های هیستیریک، سیگارهایی که بر لب زندگی را دود می کنند، کلاه هایی که کج نهاده می شوند نظیر شخصیت هایی که دست زندگی آن ها را کج کرده است، تباهی که همچون قاصدکی قاتل زهر خودش را هر جایی می ریزد و در پایان مرگی که انگار دست آرامشی است بر افرادی که رنج نهانی داشته اند.

Adistaktoi یکی از خوب های سینمای یونان می تواند باشد، از همه نظر، کما اینکه سکانس نهایی و چند دیالوگ کوتاه آن بی رحمی زندگی را به صورت شما می کوبد.

قسمتی از دیالوگ های فیلم Adistaktoi:

• برگرد خانه وانا. این زندگی مثل سمی است که به آهستگی مردم را می کشه. برگرد قبل از این که خیلی دیر بشه. قبل از اینکه تمامی راه ها هم برات بسته بشه. منم فراموش کن. انگاری اصلا وجود نداشتم.
• روزی که از زندان اومدی بیرون، وانا تمام شب رو بیرون بود و مست کرد.

         خب این چه ربطی به من داره؟

        آخرین بار بهت گفتم. خواهشا دورش کن. نمی فهمی او داره نابود میشه؟

      منم دارم نابود میشم. اما….کسی نیست کمک کنه.

• عوضی، حالا یک مادر قلابی رو به من می فروشی؟

        من چیزی رو بهت فروختم که تو تمام روز به بقیه میفروشی. امید رو!

مطالب مرتبط

بررسی فیلم Chair de poule بررسی و نقد فیلم Plunder Road بررسی و نقد فیلم Night Editor بررسی و نقد فیلم Glykia symmoria