بررسی جنبش سینمایی داگما 95
بررسی جنبش سینمایی داگما 95
خوب، دیروز سر فیلم Forbrydelser در مورد جنبش داگما 95 صحبت هایی کردم و امروز در یک مقاله مفصل به این جنبش، خواستگاهش، قوانین و ناگفته هایش می پردازیم.
داگما ۹۵ يک جنبش آوانگارد فيلمسازي بود که در سال ۱۹۹۵ توسط کارگردان دانماركي لارس فون تريه و توماس وينتربرگ شروع شد، کارگردان هايي که " جنبش داگما ۹۵" و " پيمان پاکي " را پديد آوردند. اينها قوانيني بودند براي ساخت فيلم هايي بر اساس ارزش هاي سنتيِ قصه، بازيگري و موضوع، و مخالفت با استفاده از جلوه هاي ويژه مفصل يا تکنولوژي به اميد اينکه صنعت فيلمسازي قدرت را به بازيگر برگرداند. بعدها کارگردان دانمارکي و دوستشان يعني کريستين لورينگ و سورن کراگ یاکوبسن به آنها پيوستند و " گروه داگما95 " يا " برادران دگاما " را پديد آوردند.
تاريخچه
لارس فون تريه و توماس وينتربرگ مانيفيست و پيمان همراهش را نوشته و امضا کردند. وينتربرگ گفت که آنها اين مقالات را در ۴۵ دقيقه نوشتند. مانيفيست در ابتدا لغت بندى مقاله ي Une certaine tendance du cinéma français ) هدف سينماي فرانسه) نوشته François Truffaut در مجله ي Cahiers du cinéma را تقليد ميکند. آنها جنبش داگما ۹۵ را در ۱۳ مارس سال ۱۹۹۵ در پاريس و در کنفرانس Le cinéma vers son deuxième siècle اعلام کردند.
دنياي سينما در آنروز جمع شده بودند تا اولين قرن سينما را جشن گرفته و درباره آينده مبهم سينماي تجاري تفکر کنند. زماني که از فون تريه خواسته شد تا درباره آينده فيلم ها صحبت کند، اما وي بجاي اينکار بيانيه ي "داگما ۹۵" را اعلام کرد. در پاسخ به انتقادها، ون تريه و وينتربرگ هردو اظهار کردند که فقط ميخواهند يک انديشه جديد بوجود بياورند: "در حرفه اي که بودجه اش بشدت زياد است، ما به اين نتيجه رسيديم که بايد توازن را تا جايي که ممکن است برقرار کنيم."
اولين فيلم هاي داگمايي (Dogme #1) فيلم Festen (يا The Celebration) محصول ۱۹۹۸ و اثر وينتربرگ بود. اين فيلم با تحسين منتقدان روبرو شد و در جشنواره فيلم کن در همان سال جايزه هيئت داوران را از آن خود کرد. فيلم داگمايي فون ترير يعني I dioterne يا The Idiots) هم در همان سال و در جشنواره اکران شد اما موفقيت کمتري بدست آورد. از زماني که اين دو فيلم منتشر شدند، کارگردان هاي ديگري هم فيلم هايي بر اساس قواعد داگمايي ساختند. کارگردان آمريکايي-فرانسوي جان-مارک بار
اولين کارگردان غير دانمارکي بود که يک فيلم داگمايي ساخت: فيلم Lovers محصول ۱۹۹۹ (Dogme #5). فيلم آمريکايي Julien Donkey-Boy که توسط هارموني کورين کارگرداني شد هم بعنوان يک فيلم داگمايي در نظر گرفته شدDogme #6). ) در تيتراژ انتهايي فيلم Het Zuiden يا South که توسط Martin Koolhoven و در سال ۲۰۰۴ ساخته شد آمده بود "با تشکر از داگما ۹۵". Koolhoven در ابتدا قصد داشت فيلمش را بر اساس قواعد فيلم داگمايي بسازد، فيلمي که حتي دستيار تهيه اش هم بر عهده استوديوي فون تريه يعني Zentropa بود. اما سرانجام کارگردان تصميم گرفت که نميخواهد فيلمش شديداَ توسط قواعد فيلم داگمايي محدود شود.
از اواخر دهه ۲۰۰۰، ظهور تکنولوژي ويديويي در دوربين هاي فيلمبرداري DSLR مانند Canon EOS 550D نتيجه اش موج عظيمي از فيلم هاي کوتاه و بلندي شد که اگر نه همه، ولي اکثرشان طبق قوانيني که وابسته به مانيفيست داگما ۹۵ بود فيلمبرداري ميشدند. اگرچه بخاطر پيشرفت هاي تکنولوژي و کيفيت، زيباشناختي اين محصولات عموماَ بطرز شديدي متفاوت با آن فيلم داگماهايي بود که بر روي نوار يا دوربين هاي DVD-R ضبط ميشدند، ولي عمدتاَ همين پيشرفت هاي به فيلمسازان داگمايي کمک کرده تا به يک کيفيت تصوير بالا دست پيدا کنند و به همراهش كنتراست کار و ميزان خلوص رنگ را پايين بياورند.
اهداف و قوانين داگما 95
اهداف گروه داگما پالايش فيلمسازي با سرباز زدن از خرج هاي اضافه و جلوه هاي ويژه چشمگير، تعديل هاي پس از تولید و ديگر ترفندهاي فني بود. در اين نوع فيلم کارگردان‌ها روي داستان و اجراي بازيگر متمرکز ميشوند. آنها اعتقاد دارند که اين نزديکي بيننده ها را بهتر بسوي خود ميکشد، طوري که آنها توسط توليد اضافى و بيش از حد گيج نشده و از فيلم فاصله نميگيرند. براي رسيدن به اين نتيجه، فون تريه و وينتربرگ ده قانون که هر فيلم داگمايي بايد از آنها پیروي کند را ايجاد کردند.
اين ده قانون که از آنها بعنوان " پيمان پاکی" ياد ميشود اينها هستند:
- فيلمبرداري بايد سر صحنه انجام شود. وسايل صحنه و وسايل اضافي نبايد به صحنه آورده شوند. (اگر يک وسيله صحنه خاص براي داستان لازم است، لوکيشن بايد جايي انتخاب شود که اين وسيله در آنجا موجود است )
- صدا به هيچوجه نبايد جدا از تصاوير يا برعکس توليد شود. (از موسيقي نبايد استفاده شود مگر در جايي که در همان جايي که صحنه در حال فيلمبرداري است اجرا شود ).
- دوربين بايد روي دست باشد. هرگونه حرکت و يا بي حرکتي که توسط دست انجام شود مجاز است.
- فيلم بايد رنگي باشد. نور پردازى قابل قبول نيست. (اگر نور بسيار کمي براي روشن کردن صحنه فيلمبرداري وجود دارد)
- جلوه هاي بصري و استفاده از هر نوع فیلتری ممنوع است.
- فيلم نبايد شامل هيچ گونه صحنه اکشن باشد. (قتل، استفاده از اسلحه و … نبايد در فيلم اتفاق بيفتند (
- ناهمبستگي جغرافيايي و زماني در فيلم ممنوع است. (به اين معني که فيلم بايد در زمان حال و همينجا جريان داشته باشد (
- استفاده از ژانرهاي ديگر (درام، وسترن، علمي تخيلي و …) غيرقابل قبول است.
- فرمت فيلم بايد ۳۵ميليمتري باشد.
- نام کارگردان نبايد در عنوان بندي بيايد.
استفاده ها و سوءاستفاده ها
اين قوانين از همان اولين فيلم داگمايي مورد سرپيچي قرار گرفته و شکسته شدند. براي مثال، وينتربرگ اعتراف کرد که هنگام فيلمبرداري يکي از صحنه هاي The فیلم Celebration یکی از پنجره هارا پوشانده بودند.
علاوه بر اين، او يکي از وسايل را به صحنه اضافه کرده و از نور پردازي هم استفاده کرد. فون تر هم در فيلم The Idiots از موسيقي پيش زمينه استفاده کرد. فيلم Julien Donkey-Boy اثر کورين شامل دو صحنه با موسيقي غیرمرتبط با عوامل صحنه ( موسیقی ساختگی ) ، صحنه هاي بسياري بدون دوربين روي دست، دوربين هاي مخفي بود.
اگرچه فون تريه اين تخطي هاي فيلم را در يک مصاحبه ستود.
از سال ۲۰۰۲ و ساخت ۳۱اُمين فيلم داگمايي، يک فيلمساز نيازي نداشت تا کارش توسط اين قوانين اوليه تاييد شده تا بعنوان يک فيلم داگمايي شناخته شود. برادران پايه گذار داگما ۹۵ کار بر روي پروژه هاي تجربي جديدي را شروع کرده و نسبت به تفاسير عمومي مانيفيست بعنوان يک برند يا ژانر شک کرده بودند. سرانجام اين جنبش در سال ۲۰۰۵ از هم پاشيد.
فيلم تجربي Hotel محصول سال ۲۰۰۱ که توسط Mike Figgis کارگرداني شد، اشارات زيادي به سبک فيلمسازي داگما۹۵ داشت و آنرا بعنوان "يک فيلم داگمايي درون يک فيلم" توصيف ميکنند.
لیست فیلم هایی که از داگما 95 پیروی کردند در سایت زیر دیده می شود و لیست و نقد آن ها را به مرور در سایت خواهیم داشت :
برچسب ها:بررسی داگما 95, تاریخچه داگما 95, جنبش داگما 95, داگما 95, داگما 95 چیست, فیلم های دارای سبک داگما 95, فیلم های داگما 95, مکتب داگما 95
بازتاب از سایت
نظرات (1)
پوریا
| #
درود
واقعا جالب بود . دستت درد نکنه .
پاسخ دادن