ّبررسی تاریخچه سینمای موزیکال در هالیوود

admin سپتامبر 25, 2013. مقالات سینمایی

بنده شخصا سینمای موزیکال هالیوود رو زیاد دوست دارم، آنقدر فیلم های موزیکال در هالیوود هستند و تاریخچه دارند که هیچ کشوری شاید اینقدر از این نظر پربار نیست.

شاید دهه 30 ژاپن هم موزیکال داشته باشد و هنوز هم آن را حفظ کرده باشد ولی نظیر هالیوود کشور دیگه ای اینطوری نیست البته اگر بخواهیم سینمای بالیوود را در نظر نگیریم !

سینمای موزیکال

خوب نگاهی به تاریخچه این نوع فیلم ها می اندازیم و سپس سعی میکنم فیلم های موزیکال هم در سایت معرفی کنم برای علاقه مندان به این سبک 🙂

خوب شاید مهم ترین عنصر آغاز کننده سینمای موزیکال هالیوود و شروع کننده یک عصر طلایی پیداش صدا در سینما بود، سال 1927 و فیلم The Jazz Singer فیلمی که هم ناطق بود و هم آواز داشت و هم رقص، سال خوشی برای اهالی هالیوود بود چون بعد از آن هم ستاره های سینمای صامت رو به افول گذاشتند و هم ژانر جدیدی در سینما وجود آمد که هم شاد بود و هم خنده داشت و هم رقص و هم آواز…. چه چیزی بیشتر از سینما مردم خسته می خواستند جز شاد شدن و شاد بودن ؟

دهه 30 پر از موزیکال است، استودیوهای معروف هالیوود نظیر برادران وارنر، RKO، MGM، شروع به جذب سستارگانی کردند تا در عرصه رقابت از سایرین عقب نیافتند و به خوبی بتوانند تولیدات موزیکال خود را بهتر از همه تولید کنند.

این رقابت ادامه داشت تا اینکه در دهه 40 استودیوهای MGM گوی سبقت را از سایرین ربودند، جذب افرادی نظیر فرانک سیناترا، Gene Kelly آن ها را سردمدار ژانر کرد و وینست مینلی به عنوان کارگردانی که موزیکال های دقیق و خوش ساختی می ساخت اسم خود را مطرح کرد، ولی سایر استودیوها نظیر کلمبیا و فاکس هم بیکار نبودند آن ها هم Rita Hayworth و Alice Faye را در اختیار داشتند.

دهه 50 را بنده به شخصا اوج سینمای موزیکال می دانم وینست مینلی بسیاری از شاهکارهای خود را در این دهه ساخت و این دوباره استودیوی MGM بود که با فیلم هایی نظیر ” آواز در باران ” ” هفت عروس برای هفت برادر ” و The Bang Wagon نام خود را دوباره مطرح کرد.

در همین سال ها بود که Elvis Presley و راک اند رول هم ظهور کردند.

دهه 60 شاید دهه ای بود که سینمای موزیکال در تقلای این بود که بتواند ابهت خود را حفظ کند، آوای موسیقی ،West Side Story، اولیور و یکسری دیگر فیلم از خوب های این دهه هستند بیشتر فیلم های این دوره اقتباس هایی از نمایش های برادوی بودند.

دهه 70 رو باید پایان اون دوران درخشان موزیکال دانست ولی باز هم ظهور افرادی نظیر جان تراولتا و همچنین فیلم هایی نظیر All That Jazz و Grease تا حدودی توانستند ژانر را سرپا نگه دارند.

دهه 80 دیگه ژانر به فراموشی سپرده شده بود از اون دهه های طلایی 30 و 50 خود دور شده بود و دیگر استودیوها روی موزیکال ریسک نمی کردند ولی انیمیشنی به اسم THE LITTLE MERMAID در پایان دهه بود که هنوز نشان داد ژانر موزیکال و سینمای موزیکال در حال نفس کشیدن هستند.

دهه 90 به لطف انیمیشن هایی نظیر کابوس قبل از کریسمس و دیو و دلبر ژانر به نوعی احیا شد. ولی با آنکه ظهور مدونا در یک اثر سینمایی به اسم Evita تلاش برای بلند نگه داشتن سر سینمای موزیکال بود ولی تهیه کنندگان حاضر نبودند فراتر از انیمیشن روی فیلم موزیکال سرمایه گذاری کنند، اندکی فیلم در آن زمان تنها توانست موفق باشند نظیر : Sister Act که نامزد 2 تا گلدن گلاب شد.

ظهور دهه جدید و قرن بیست و یکم داستان متفاوت شد، فیلم ” شیکاگو ” نشان داد هنوز دود از کنده بلند می شود و آکادمی اسکار نگاهی ویژه هنوز به فیلم های موزیکال دارد.

شیکاگو نفس مسیحا برای ژانر موزیکال بود و امروزه هنوز شاهد فیلم های موزیکالی هستیم که یک در میان خوب از کار در می آیند و از فیلم هایی موزیکال در این دهه می توان

Hairspray و Nine را نام برد.

در پایان باید از کمپانی برادران وارنر تشکر کرد که با پیدایش ویتافون ( Vitaphone ) جرات ساخت اثری به اسم ” خواننده جاز ” را با اقتباس از یک نمایش برادوی را به خرج دادند تا امروز موزیکال هم در ژانرهای دوست داشتنی افراد ببینیم.

از مشخصه های فیلم های موزیکال خواندن آواز است که گاهی اوقات همراه با رقص های موزون می شود، رقص ها و آوازهایی که گاه در اختیار داستان فیلم هستند و بازگو کننده شخصیت شخصیت ها و یا اینکه به عنوان زنگ استراحتی در روند فیلم گماشته شده اند.

دوستانی که میخواهند می توانند اطلاعات جامع تری که در مقاله من به آن ها اشاره نشده چون در حوصله نمی گنجه در سایت زیر دنبال کنند.

اینجا