بررسی و نقد فیلم Sonatine

فیلم Sonatine

Sonatine/ 1993 / تاکشی کیتانو

امروز این فیلم رو با اونکه قبلا زیرنویس شده بود خودم زیرنویس کردم، زیرنویس قبلی این فیلم رو دوست نداشتم.

صحبت از فیلمی که توی پوست و جون و خون من جا داره خیلی سخت است.

داستان : یک گروه گنگستری به دستور بزرگ خاندانشان به شهر دیگری فرستاده می شوند به این بهانه که کمک حال خانواده دیگه ای باشند، ولی به زودی اونا متوجه میشند دروغی بیش نبوده  نیازی به این کار نبوده، برای همین برای اینکه بدونند قضایا چطور پیش میره برای مدتی به یک خانه ساحلی می رن و در اونجا……….

این فیلم شروع یک سه گانه گنگستری است برای تاکشی کیتانو. این سه قسمت به هم ارتباط ندارند و دوتا از آن ها بسیار شخصی هستند ( شامل سوناتین ) که به زودی اون ها هم معرفی می شوند.

سوناتین فیلم خاصی نیست، ولی فیلم بزرگی ست، فیلمی که در آن هنجار شکنی و تیپ شکنی ژانر به خوبی مشخص است، در واقع کسی فکر نمی کرد کیتانو بعد از فیلم هایی که ساخته بود و مخصوصا تیپ شخصیت های بد و گنگستری که ارائه داده بود چنین با ژانر بازی کند.

فیلم نظیر یک موجی از آرامش در پس دریایی از طوفان است، تک تک سکانس های فیلم پر شده است از شوخی های کیتانو که خودش را با این فیلم به خوبی در سینمای جهان مطرح کرد که در خیلی از پوسترهای فیلم عکسی از تارانتینو دیده میشود.

فیلم Sonatine به همراه اون موزیک دلنشین و آرام استاد Joe Hishaishi چیزی ست که هرگز فراموش نمی شود.

شخصیت های بزرگ و بالغی که در ورای شخصیت محکم و گنگستری خود به دنیای آرام کنار ساحل پناه می روند و چند روزی را در پشت نقاب کودکی و بازی پنهان می شوند، انگار همون ها نبودند که مردکی را به خاطر ندادن پول از جرثقیل آویزان کردند.

بعد از شکست تجاری فیلم های اول کیتانو تهیه کننده معروف Okuyama Kazuyoshi از کیتانو خواست که یک فیلم ژاپنی نظیر فیلم جان سخت بسازد، کیتانو به او اعلام کرد که چنین فیلم نامه ای در دست دارد و تهیه کننده را متقاعد کرد که بودجه ای معادل 4.5 میلیون دلار آمریکا برای فیلم Sonatine فراهم کند.

با اونکه خود کیتانو علاقه داشت که یک نسخه ژاپنی از فیلم معروف گٌدار یعنی Pierrot le fou  بسازد و حتی اسم اولیه فیلم نامه هم Pierrot Okinawa بود شرایط طور دیگه ای رقم خورد و این فیلم به حساب جان سخت نسخه ژاپنی روی کار آمد بطوری که تهیه کننده بعد از دیدن راش های اولیه فیلم به قدری عصبانی شد چون اعتقاد داشت این فیلم هم یک شکست تجاری دیگر برای او خواهد بود در مصاحبه ای قسم خورد که کیتانو نه تنها دیگر کارگردانی نخواهد کرد بلکه او اسم کارگردان هم از دست اندرکاران فیلم پاک میکند.

ولی این پایان کار نبود، فیلم بسیار موفق بود و برخلاف پیش بینی Okuyama باعث شناساندن تاکشی کیتانو به جامعه بین المللی هم شد و جایزه های زیادی بود ولی دوباره آکادمی فیلم ژاپن کیتانو را در نظر نگرفت و فقط جایزه بهترین آهنگ سازی را به Joe Hisaishi داد.

این کینه تهیه کننده به اینجا ختم نشد او حتی به کیتانو اعلام نکرد که فیلمش در فستیوال فیلم ایتالیا جایزه ای برنده شده و زمانی که کیتانو با فیلمش به جشنواره فیلم کن فرانسه رفت و گزارشگر از او پرسیده در رابطه با جایزه چه احساسی دارد، کیتانو جواب داد : کدوم جایزه ؟!!!!

فیلم سوناتین اولین فیلم کیتانو محسوب می شود که او احساس میکند واقعا فیلم را تحت کنترل خود دارد به طوری که در مصاحبه ای می گوید :

” با فیلم سوناتین است که من این حس را میکنم که برای اولین بار عنوان کارگردان را در اختیار دارم ” و برای همین است که فیلم هم سوناتین نامیده می شود.

تیتر فیلم به نوعی یک اصطلاح موسیقی محسوب می شود که به معنی سوناتای کوچک است ( Little Sonata )، خود کیتانو در این مورد می گوید :

” زمان یادگیری پیانو، فرد انواع مختلف قطعه های موسیقی را یاد می گیرد، زمانی که فرد قاعده اصلی این قطعه ها را یاد گرفت، او به سوناتین رسیده است. سوناتین در واقع به معنی کنترل نیست، بلکه تلاشی برای پایان دادن مرحله اول آموزش است “

در فیلم سوناتین ولی ما یک نوع خشم کیتانو و ناامیدی از زندگی را مشاهده می کنیم، سکانس های رولت روسی، سکانس آخر فیلم همگی اون غم نهان کیتانو از زندگی را نشان می دهند، بطوری که آهنگ ساز مشهور فیلم می گوید :

” من حس میکنم که سوناتین نشان داد او از زندگی خسته است….می توانستم به نوعی خشم را در او ببینم “

فیلم توسط خود من زیرنویس دوباره ای شده که در پکیج سوم زیرنویس به زودی ارائه می شود.

مطالب مرتبط

بررسی فیلم Gonin زیرنویس فارسی فیلم Sonatine بررسی آثار تاکشی کیتانو – قسمت چهارم بررسی فیلم A Scene at the Sea