بررسی فیلم Giallo
بررسی فیلم Giallo
زرد رنگ / Giallo / 2009 / داریو آرجنتو
داستان : قاتل سریالی زنان زیبایی رو انتخاب میکنه و بعد از اینکه حسابی اونها رو مجروح میکنه و صدمه میزنه جسدشون رو ول میکنه . کاراگاه انزو دنبال این قاتل مخوف میگرده و…..
خوب واقعیت اینه که آرجنتو پسرفت کرده، دیگه از اون آرجنتوی درخشان دهه 70 و 80 خبری نیست و 2 فیلم آخر او یعنی مادر اشک ها و جالو بسیار مایوس کننده هستند.آرجنتو در این فیلم همون استایل همیشگی خود رو سعی میکنه حفظ کنه به طوری که اون سکانسی که انزو به طور کامل از کودکی خودش به یاد میاره نشون میده هنوز پیرمرد نفس میکشه ولی در واقع داستان چنگی به دل نمیزنه و شما دلیل یادآوری خاطرات انزو رو درک نمیکنید چون معمولا این نوع یاد آوری ها مال این هست که شخصیت محور فیلم باشه یا اینکه کمکی در حل داستان بکنه ولی اینجا فقط باعث شده برای کاراگاه ما کمی دلیل این شغل پذیرفتنش و غرق شدن در اون رو بیننده متوجه بشه . برخلاف جالو های اصیل در این فیلم قاتل خیلی زود نمایان میشه و اون ویژگی هایی که باید رو شخصیت قاتل ما نداره دیگه از اون دستکش های مخوف سیاه و یا صورت های ناشناس و پس زمینه های عمیق روانی خبری نیست گرچه در اینجا هم پیش زمینه روانی رو داریم ولی فیلم بیشتر به یک اسلشر و یک فیلم معمایی شباهت داره تا یک جالو.
فیلمنامه نقص های فراوانی داره به طوری که از نیمه فیلم به بعد سوراخ های موجود نمایان میشه.
و هنوز که هنوزه فنومنای آرجنتو رو یکی از بهترین فیلم های این زیرژانر میدونم.
نمره ی من 5.5
برچسب ها:بررسی فیلم Giallo, سینمای جالو, سینمای داریو آرجنتو, فیلم Giallo, فیلم های جالو, فیلم های داریو آرجنتو
بازتاب از سایت
آخرین دیدگاهها
admin
| #
رضا
| #
رض
| #
بهرام
| #
شهرام
| #