بررسی فیلم Zhestokiy romans

بررسی فیلم Zhestokiy romans

یک عشق ظالمانه / Zhestokiy romans  / 1984 / الدار ریازانوف

از زندگی محو شدم با این فیلم، به قدری که تا یک ساعت مملو از احساسی بودم که هیچ رقمه نمیتونستم بیانش کنم، حتی همین الان موقع نوشتن وجودم یک حس خاصی داره.
شاید میتونم قسم بخورم این همه فیلم دیدم به عمرم هیچ عاشقانه ای به اندازه این تکونم نداده، کاری کرد ریازانوف که من بعد از ژاپن روسیه دومین کشوری باشه که قبل از مرگم آرزوی سفر به اونجا رو داشته باشم البته همیشه پاریس دوست داشتنی جای خودش قرار داره….

لاریسا یک دختر زیبا با صدایی دوست داشتنی ست که مادرش از طبقه متوسطی ست که سعی دارد شرف خانواده و بزرگی آن را حفظ کند و دخترانش را به بهترین کسان شوهر دهد، دخترانی که جهیزیه درست حسابی نداشته اند و این بین تنها لاریسا در خانه مانده است و این بین پاراتوف مردی با شجاعت، مردانگی، شور و جاه و مقام کسی است که عاشق لاریساست و او هم پاراتوف را دوست دارد ولی……
سخن از بعضی چیزها سخته اصلا حرف براش پیدا نمیکنه، ریازانوف کسی است که در این فیلم خلاف قاعده عمل میکنه، شاید بیننده اگر از اول تیتر فیلم را در ذهن نسپارد پایان فیلم رو نباید بپذیرد. فیلم های ریازانوف انبوهی از اشعار و ترانه های روسی هستند و سکانسی که لاریسا ترانه غمناکی می خواند این بیننده است که همراه او اشک می ریزد، زمان بندی عالی فیلم، شخصیت هایی که هرکدام پی تکه ای از روح و روان شخصی هستند فارغ از ضربه ها و آسیب ها همگی از خوبی های فیلم هستند و تغییر نگاه تیره ریازانوف در این فیلم نسبت به کسی که سینمایی عاشقانه داشته است، به کسی که عشق را می پرستیده است قابل بخشش نیست، گرچه سینمای او سبکی را دنبال میکند که tragicomedy نام دارد و از یک نمایشنامه روسی اقتباس کرده است، ولی روح و روان فیلم آنقدر تکان دهنده است که انسان در آن ساعت ها غرق می شود.
سکانسی که نگاه های لاریسا در مه گم می شود – همین سکانسی که ازش شات گرفتم – از شاهکار های فیلم است که انگار این روح و روان الیساست که در بهت و افسون زندگی دارد گم می شود.
لاریسا نماد شخصی ست که انرژی عشق و روح خود را در بی رحمی زندگی گم می کند…
نمی تونم ادامه بدم، ترانه های این فیلم انسان را داغون میکنه و ریازانوف از واقعیتی سخن می گوید که چه مدرن چه کلاسیک زندگی روزمره خیلی ها را تحت تاثیر قرار میدهد، مرگ روح ها، احساسات، مرده های متحرک که سال ها در پی شفا دادن وجود خود هستند و بهتی که شاید آلپاچینو در آخر فیلم مترسک به زندگی داشت….
بار دیگر در این فیلم ریازانوف بازی نیکیتا میخالکوف غوغا میکند، نشون داد علاوه بر اینکه کارگردان با کلاسی ست بازیگر استثنائی هم بوده است.

فیلم Zhestokiy romans یا A Cruel Romance یا یک عشق ظالمانه واقعیتی از جهان مدرن است، انگار اتفاق های فیلم همانند خلیج ولگا در فیلم همیشه در زندگی جریان دارند.

کسانی که ادبیات روسیه را دنبال کنند متوجه میشوند روسیه از نظر خیلی چیزها نظیر کشور همسایه اش ایران است و این همذات پنداری و نزدیکی زبان حتی در تلفظ لغات باعث میشه فیلم های روسی طعم دیگه ای داشته باشند، به شخصه فکر میکنم اگر شخص ازادی بودم و شرایط بود همین فردا یک پرواز به اونجا می کردم به دیدن ریازانوف در بیمارستان می رفتم و بر میگشتم !
بزرگ مردی که طعم دیگری از سینما را به من ارزانی می دارد و فیلم های روسی دری دیگر به دنیای سینما برای من گشوده اند.

مطالب مرتبط

بررسی فیلم Klyuch ot spalni بررسی فیلم Beregis avtomobilya بررسی فیلم Vokzal dlya dvoikh بررسی فیلم Karnavalnaya noch