بررسی و نقد فیلم The Skin I Live In
بررسی و نقد فیلم The Skin I Live In
La piel que habito / The Skin I Live In / پوستی که در آن زندگی میکنم / پدرو آلمودوار
اگر بعد از دیدن فیلم The Skin I Live In سرگیجه داشتید ایرادی ندارد، شاهکاری دیدید که به مواد مخدر شبیه بود و شما را نئشه کرده است.
داستان : رابرت لدگارد یک جراح بی نظیر پوست است که در حال تحقیق برای ساخت پوستی مقاوم برای انسان است که در برابر نیش و آتش و سایر عوامل مقاوم باشد. در این بین دختری به اسم ورا…
نوشتن داشتان این تعلیق استثنائی بسیار سخت است. فیلم The Skin I Live In یا با عنوان اصلی La piel que habito فیلم دیگری از پدرو آلمودوار یا پدرو آلمادور است که تمامی هنر کارگردان را در خود جا داده است. قبل از نقد فیلم به زیرژانری در سینمای وحشت می پردازیم که اسم آن را من گذاشته ام Human Horror یا وحشت انسانی : در این نوع فیلم ها این انسان است که محوریت ایجاد ترس برای هم نوع خود است نه به وسیله نیروهای شگفت انگیزی که دارد بلکه توسط نیروهای عادی که دارد ولی در راستای بد به کار گرفتن، معمولا شخصیت این نوع فیلم ها انسان هایی نابغه ولی مریض، نظیر سری فیلم های دکتر فرانکشتاین هستند و یا یک سری از فیلم های کلوزوی فرانسوی، همین وضعیت را در فیلم این کارگردان فرانسوی هم داریم.
فیلم The Skin I Live In یا با ترجمه فارسی پوستی که در آن زندگی میکنیم در رابطه با جنون انسانی و عشق است، دو مقوله ای که جزء جدانشدنی یکی دیگه از فیلم های پدرو به اسم " با او حرف بزن " بود که اون هم برای خودش شاهکار بود.
هنر کارگردان در این فیلم استفاده بجا از فلش بک است، انگار تخم مرغی که در ذهن بیننده شکسته شده بود با فلش بک به ماهیتابه انداخته می شود و به پختگی می رسد.
کارکرد ظریف موزیک در این فیلم که همچون نسیم شنیده می شود نقشی انکار نشدنی ایفا میکند و مهمتر از همه این بین فرم روایی فیلم است که کم کم شخصیت ها و عامل محرک و جلو برنده آن ها و داستان نمود پیدا میکنند. فیلم بسیار دقیق است و تاثیر فراوانی بر بیننده بجا می گذارد بطوری که نمیشود از نیمه سوم فیلم گذاشت که انگار محصولی که کارگردان کاشته است حال به مرحله کشت رسیده است.
پایان فیلم بسیار گیراست و همچون گذشته با فیلم The Skin I Live In دوباره به سیاه چالی از جنون و هنر رانده می شویم، انگار پدرو همچون یک روانشناس با همون تم همیشگی خودش، میزانسن های دقیقش و همینطور حمله بردن به عمیق ترین دلیل اعمال انسانی به اسم عشق بیننده را مسخ میکند و چه بسا باید تاکید کرد موفق هم می شود.
بازی آنتونی باندراس در نقش یک جراح خونسرد با روحی آشفته و مریض و عشقی عجیب بسیار عالی ست و بعد سال ها دوباره از او نقشی استثنائی دیدم، انگار او تمامی استعداد بازیگریش را همیشه برای آلمودواری خرج میکند که معروفیت خود را مدیون اوست.
حواشی فیلم The Skin I Live In :
- فیلم را کارگردان یک فیلم در ژانر وحشت بدون جیغ یا عوامل ترسناک دانسته است.
- اون شخصی که وارد مغازه لباس فروشی می شود و خواهان فروش لباس های همسرش است برادر کارگردان و تهیه کننده فیلم است.
- رابرت اسم پوستی که ساخته است به دنبال اسم همسرش Gal می نامد، این اسم مخفف Galatea است، که در افسانه های رم باستان مجسمه ای بوده است که توسط یک مجسمه ساز نابغه به اسم Pygmalio ساخته می شود و او محو مجسمه ای که خودش ساخته است می شود و عاشق او می شود و ونوس ( الهه عشق ) این مجسمه را برای او زنده می کند.
- فیلم اقتباسی از یک کتاب به اسم Tarantula است که کارگردان 10 سال قبل از ساخت فیلم آن را خوانده است.
- ایده ساخت فیلم در سال 2002 بوده است ولی به بعد موکول می شود و این همکاری مجدد بین کارگردان و باندراس بعد از 21 سال است.
- بودجه فیلم نزدیک به 13 میلیون دلار ولی فروش نزدیک به 30 میلیون دلار.
برچسب ها:The Skin I Live In 2011, آنتونی باندراس, بررسی فیلم The Skin I Live In, بررسی فیلم The Skin I Live In 2011, پدرو آلمادوار, پدرو آلمودوار, پدروآلمودوار, فیلم The Skin I Live In, فیلم The Skin I Live In 2011, فیلم پوستی که در آن زندگی میکنم, نقد فیلم The Skin I Live In, نقد فیلم The Skin I Live In 2011
بازتاب از سایت
نظرات (3)
رضا
| #
فیلم رو دیدم و باید بگم تجربه ی خوب و خاصی بود.
ممنون از معرفی.
راستی قسمت عضویت سایت مشکل داره و نمیشه عضو شد تو سایت.
پاسخ دادن
admin
| #
عضویت رو حتما بررسی میکنم چشم. در مورد فیلم پدرو هم حرفی ندارم جز یک کلمه شاهکار
پدرو کارگردانی ست که خیلی در حقش ظلم شده، او بهترین بهترین هاست و دوست دارم که همیشه بیشتر از او صحبت کنم
این فیلمش ولی نابودم کرد یعنی محو شدم، او همیشه نگاه خاصی به عشق داشته گرچه زنی در زندگی اش نبوده ولی دیدگاه هایش به مادر،زن و عشق انگار از وجود یک انسان همچین بر می آید که تو گویی شعر است
دنیای پدرو خاص است و شاعرانه،دنیای بی مرز و میزانسن های عجیب و رنگی اش رو واقعا دوست دارم
پاسخ دادن
هانیس
| #
فیلم خوبی بود اما کلا فیلمایی که ته ذهنم میدونم تو دنیای واقعی امکان نداره که بشه رو زیاد دوس ندارم ولی خیلی خوب بود کلا . همون جام که نیم رخ پسره تو مهمونی با نیم رخ ورا یکی شد من حدس زدم :d
مرسی
پاسخ دادن