بررسی سینمای داریو آرجنتو

admin آگوست 11, 2013. ایتالیا, یک نگاه، یک کارگردان

داریو آرجنتو

چون بررسی سینمای جالو را استارت زدم گفتم تا میشه آقایان این زیر ژانر را کامل بررسی کنیم. البته کارگردان های زیادی جالو ساخته اند ولی اون هایی که برجسته تر هستند و یا من کل کارهاشون را دارم مورد بررسی قرار میگیرند در سطح گسترده نظیر داریو آرجنتو !

داریو آرجنتو یک کارگردان ایتالیایی ست که در 7 سپتامبر 1940 متولد شده است او علاوه بر کارگردانی کارهای تهیه کنندگی و فیلم نامه نویسی هم بر عهده داشت است. کارهای آرجنتو بیشتر و اساسا در زمینه فیلم های وحشت و مهارت او در ساخت فیلم های جالو بوده است و تاثیری که بر روی سینمای مدرن وحشت و فیلم های اسلشر گذاشته است.

دختر او آسیا آرجنتو هم یکی از بازیگرهای معروف ایتالیایی و یک مدل محسوب می شود.

سه اثر اولیه آرجنتو یعنی " گربه ای با نه دم " 1971، 4 مگس روی مخمل خاکستری 1972 و پرنده ای با پرهای بلوری 1971 سه گانه حیوانات او محسوب می شوند که همگی از فیلم های شاخص در تاریخ جالو هستند. این کارگردان با ساخت درام های تلویزیونی و یک کمدی ( 5 روز در میلان ) در سال 1973 کمی از جالو خودش را دور کرد تا اینکه در سال 1975 فیلم " قرمز عمیق " را ساخت که به گفته خیلی ها بهترین جالوی ساخته شده است. این فیلم باعث کسب شهرت بین المللی برای آرجنتو شد بطوری که جان کارپنتر بارها اقرار کرده است در ساخت هالیووین از کارهای آرجنتو الهام گرفته است.

فیلم بعدی آرجنتو یعنی سوسپریا ( 1977 ) را خیلی از طرفدارانش بهترین فیلم او می دانند که فیلمی ست هنری و نیمه سورئال که شخصیت ها و داستان در رده دوم به نسبت صدا و جلوه های بصری قرار می گیرند.

سوسپریا

Suspiria شروع سه گانه " سه مادر " آرجنتو محسوب می شود، سه جادوگر باستانی که در سه شهر مدرن متفاوت سکونت دارند. دومین قسمت از این سه گانه " جهنم " است که در دهه 80 ساخته شد که در آن داستان در برابر بعد هنری و بصری فیلم رنگ می بازد و سومین فیلم " مادر اشک ها " است که البته هیچ وقت به موفقی قسمت اول و دوم نبود.

سال 1982 آرجنتو اثر دیگری به کارنامه خود در زمینه سینمای جالو اضافه کرد و Tenebrae (1982) را ساخت و سپس سعی کرد که در فیلم Phenomena ( 1985 ) ترکیبی از عوامل فراطبیعی و جالو را با هم ترکیب کند که این فیلم اولین تجربه بازیگری جنیفر کانلی هم محسوب می شود. بعد از این فیلم ارجنتو در فیلم های شیاطین 1 و 2 به پسر ماریو باوا یعنی لامبرتو باوا کمک کرد و فیلم نامه نویسی آن ها را بر عهده گرفت.

سال 1987 و اکران اٌپرا تجربه دیگری بود که به گفته کارگردان یک تجربه بسیار ناخوشایند محسوب می شد. فیلم بعدی او یعنی دو چشم شیطانی ( 1990 ) همکاری مشترکی بود با یکی دیگر از اساتید سینمای وحشت یعنی جورج رومئو که از رمان آلن پو اقتباس کرده بودند و سپس فیلم Trauma در سال 1993 و یک نسخه بد از شبح اپرا باعث شد که آرجنتو بسیاری از طرفداران خود را از دست دهد. ولی می توان بازگشت استاد را با فیلم سندروم استندهال در سال 1998 دانست که دخترش نقش یک بیمار مبتلا به این سندروم را بازی میکند، این اولین فیلم ایتالیایی محسوب می شود که از CGI ( جلوه های بصری تولید شده توسط کامپیوتر ) استفاده می کند.

فیلم های بعدی آرجنتو عبارتند از بی خواب که یک بازگشت بزرگی برای او به جالو محسوب می شد، ورق باز، هیچکاک را دوست دارید ؟ و دو اپیزودی که برای سریال تلویزیونی اساتید وحشت کارگردانی کرد و قسمت آخر سه گانه " سه مادر " و " دراکولا "

کل فیلم های آرجنتو را می توانید در زیر ببینید که به مرور معرفی می شوند و در اینجا لیست می شوند